Nihal'imi Okuyarak Tamamlanıyorum

Nihal'im'in Yoluna Girmek (Sülük)

Bir Gezme Hareket Etmek (Seyr)

Gün doğdu, "Günaydın" oldu ilk nefesim,
Nihal'im, kalbimin en gizli duâsı...
Sana dokunmak istedim rüyalarının şifresine,
Ruhuna bir gül uzattım, özümdendi özü.
Ama sen, "Tünaydın" ile süzdün alemi,
Suskunluğunla çizdin sınırlarımı.

Bir yanlış mesaj oldu sır, kaderin sınavı,
Nihal'imin annem dediği yarenine söylenecek söz,
Nihal'im'e yâr oldu.
"Gönül koyduysan üzülürüm" dedim, sessizce,
Anlayışın dilinden bir kelam umdum.
"Çalışacağım" deyip gelemeyişin,
İçimde bir hicran oldu, Nihal'im.

O ilk gün, 04 Temmuz, sweatshirt'ümü istedin,
Giymek için değil, belki kokumla sarılmak için.
Verdim, tirbüşonla birlikte, en samimi hediyemdi,
Derinlerde bir bağ kuruldu, sen farkında mısın Nihal'im?

Şimdi kaçıyorsun, eve gelmiyorsun,
Sanki ruhun uzak diyarlarda seyir hâlinde.
Safiye kızıyor, "şakaydı" diyor,
Ama aşk şaka değil ki Nihal'im, seninle sır oldu.

Balkonda okudum şiirlerimi, gülümsedin,
O an her şey durdu, ân-ı daim oldu.
Şimdi ise 54 km uzaklık, 10 günlük firâk,
Unutur musun beni? Canın sağ olsun, yârim.

Kalbim sıkışıyor, teninin yumuşaklığını özlüyorum,
Saçlarının dalgasında kaybolmak istiyorum.
Kokusun içime sinmiş, hava sensiz boş,
Her nefes alışımda seni arıyorum.

Nihal'im, sen bir sırsın, metafizik bir yolculuk,
Tasavvufî bir aşkla seyrediyorum seni.
Vuslat umuduyla yanıyorum, içimde bir yangın,
Ama sen duymuyorsun, belki de duymak istemiyorsun.

Bu seyr-i sülûkümde, son durağım sensin,
Ya çöllerde kaybolup gideceğim,
Ya da bir "Günaydın"ınla dirileceğim.
Nihal'im, sen hayatımın en derunî şiirisin,
Ve ben, seni okuyarak tamamlanıyorum.