Tan aydınlığa vara dursun,
Yüzümse; hala karanlık...
Her canlı ölümü tadacak,
Sevimsiz bir yük gibi sırtımı kambur eden tabut...
Masum bakışlarda zuhur eden suçlu eller,
Nereye değeceğini bilemeyen kimsesiz çocuklar gibi,
Korku, peyderpey salmış kendini insanlığa
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta