Petrol diye Şiiri - Şeref Yıldırım

Sokaklar bomboş......
Etrafta ölümcül sessizlik
Kimileri sığınaklarda,tedirgin
Alışsalar da bombaların yaşamları yutmasına
Korku dolu gözleri, kurtulabilmenin duasında

İşte yine başladı...
Dehşet saçan uçakların gök gürültüleri
Dolaşıyorlar sinirlerin sınamasında acımasızca
Yağdırıyorlar aralıksız lanet yüklerini tarlalara,binalara,
Emir verenler mutlu,
Alanlarsa görev aşkında gururlu

Hedefler uzak,yakın paramparça atomlarına ayrılırken
Çığlıklar her yanı sarmış, gözler yuvalarından fırlamış,
İnsan bedenleri düşmüş topraklara bir bir
Kafa,kol,bacak uçmuş, dağılmış leş yığınları etrafa,
Savunma yapan asker, teknoloji karşısında tükenip bitmiş
Zaman durmuş,alev saçan,ölüm makineleri durmamış
Saatler aylara,yıllara dönmüş
Kanlar sel olup pınarlara karışmış,kuşlar bile utanmış uçmaktan
Bitmiş sonunda bitmesine de;
Geride ne kalmış? ? ?
Dualarına sığınmaktan başka güçleri olmayan binler,yüz binler
Nedenini bile anlayamadan, masumca, kokuşmalarda buluşmuşlar.
Üst üste yığınlar uluşturarak gübrelere karışmış bedenleri

Süper güç cezasını vermiş asi evladın
İntikamını almış ikizlerin
Hem de, adını bile koymuş katliamlarının
Petrol diye,
Yeni düzen diye,
Dünyayı terörden kurtardım diye,
Kimyadan,biyolojiden sınıfta kalmasına aldırmadan......

30.05 2004