Peter Pan Şiiri - Audrey Aykut

Geldi pencereme Peter Pan dün gece.
Şaşırdı yıllar sonra beni görünce.
Tanıyamadı bu yaşlı kadını önce...
Bakınca sonra gözlerime ve yüreğime
görünce içimdeki sönmeyen ateşi
anladı bendim o, farklı görünsem de şimdi,
yüreğinde hiç büyümeyen küçük kız Wendy.
Tuttu ellerimi Peter Pan, gerçekleşti mucize.
Değince ellerimiz bir birine döndü yıllar geriye,
kanat açtık el ele var olmayan o ülkeye.
Yorulunca verdik Samanyolu’nda mola,
salladık ayaklarımızı evrenin boşluğuna.
Ne zaman vardı ne mekan sessizdi ortam.
Bir müzik geliyordu yalnızca uzaklardan...
Mutluluğumuzu şarkılarıyla kutluyordu periler...