Petek Yorgun Bal Yorgun

Petek Yorgun Bal Yorgun

Gamsız, kedersiz günler çok uzaklarda kaldı,
Geldik yolun sonuna ayak yorgun,yol yorgun,
Nerden nereye derken gözüm hayale daldı,
Hafızam kopuk kopuk filim yorgun, tel yorgun!

Şimdi dört mevsim karlı arar olduk hazanı,
Baharlar gelmez oldu kaldırdılar kazanı,
Kelebekler de sarhoş yok uçanı,tozanı,
Bağlar çiçek açmıyo,ağaç yorgun, dal yorgun!

Şu dağlara ne oldu; gelmiyorlar yanıma?
Ovalar kaçar benden,acı verir canıma,
Eskimiş gözlüğümden bakarken yarınıma,
Doğanın yüzü soluk nehir yorgun, göl yorgun!

Soluk soluk açıyor yaylalarda çiçekler,
San ki birden yok oldu ovalarda böcekler
Kavalın sesi kısık,unutuldu göçekler.
Arılar pek neşesiz, petek yorgun, bal yorgun!

Kuzular meleşmiyor,neşesiz çayır-çimen,
Bülbüller ötüşmüyor,susuverdiler hemen,
O kavaklar, selviler,oldular birer kemen,
Orman hayata küsmüş, aslan yorgun, fil yorgun!

Toprak hasta, çaresiz nebatat yeşermiyor,
Filiz tomurcuk ister, kökler suyu vermiyor,
Bir gizemli yolculuk giden geri gelmiyor,
Bahçeler kıra döndü, çiçek yorgun, gül yorgun!

İki merdiven çıktım dizlerim kenetlendi,
Dünyanın ağırlığı bedenime yüklendi,
Seslenmeye çalıştım nefeslerim tükendi,
Kaçmak geldi aklıma; bacak yorgun, bel yorgun!

Kayıplara karıştı benim yaşımdakiler,
Ciğerim kan ağlıyor görmez karşımdakiler,
Yüreğim haykırıyor duymaz dışımdakiler,
Feryadımı duyan yok, hısım yorgun, el yorgun!

Karanlık çöküverdi,oysa camda yok perde,
Derenin sesi gelmez, o azgın sular nerde?
Ezanlar duyulmuyor ne yatsı, ne seherde,
Mikrofonlar bozulmuş kaset yorgun, pil yorgun!

Aynaya bakıyorum; benzim sarardı soldu,
Vücudumda kan mı yok, içim dışım buz doldu?
Ne giyinsem faydasız, tüm mevsimler kış oldu,
Güneş, suçsuzum diyor aba yorgun,şal yorgun!

Git selamımı götür canım Habibullah’a,
Şefaat diliyorum, arz et Yüce Allah’a,
Günahım vardır ama şerikim yok Billah’a,
Niyazlarım yetersiz yürek yorgun, dil yorgun!

Mustafa Hoşoğlu
10.02.2009

Kemen: Ocağın üstüne konan eğri ağaç