Petek, kıskaç ve çatlak Şiiri - Akın Akça

Kurt örümceğinin dişlerini almıştı
Ve gözlerini almıştı onun.
Tarantula’nın tüylerini sırtına post
Yapmış, yavrusuna sarılmış
Bir halde, onun tuttuğu
Yavrusu bohçasında kudurup
Kükrerken..‘hayatın inadı’na:
Yaşam’a aslında o, uydu …

*

‘Mağaranın içindeki-devasa-kırma-örümcek’
Kocaman yumurtalar bıraktı,
Salyalarının gölgesinde,
İnsan vücutları içine.
Etraf karanlıktı ve onun petek gözleri,
O kadar çok gün ışığı süzmüştü ki,
İçinden gecenin;
“Azıcık da karanlık olsun” dedi
Ve ‘karanlık’ oldu!

“Gözler’i açık bıraktırarak” arkasında
(Ölümü yaşayan; örümcek ama acımadı)
İçine ağın, salyalarıyla gerdiği adamı -
Adamın içinde, onun yumurtaları
-Arkasını döndü ve ilerledi örümcek.
Ta ki, yolu üstündeki bir çatlağa
Dikkat kesilene kadar -tavanında mağaranın.
Böcekler doluştu önce içeri, çatlaktan.
Sonra -aklında yürütemediği- oradan güneş sızdı:
Hayal gücü, yaratı, serpiliş!
Uçurtma ve salıncak:
Çatlağa baktığında gördü;
En güzide mal varlığı,
Dikkatten, olabilen sıyrılgan.

*

Çelik pençeler sıkmaya
Çalışıyor ağızda bir anda eriyen
Pembe pamuk şekerini.
Düz tabaktan -leylek- su içer gibi.
Göllerin Hanımı’nın üzerindeki
Tül perdedir, çarmıha çektirilen;
Sessizliğe, köşesine çektirilen:
Kurt örümceğinin petek gözlerini
Dilsizleştiren!