Peştemal Şiiri - Şiir Metafizik

Pamuk kozasının uçları sivridir
sonbaharın soğuk sabahlarında
güneşin nazlanıp göklere süzülemediği zamanlarda
beyaz yumuşağı toplardım
dikenler arasında
nice sevimli çocuklara
sıcak çorap olacak
kan toplayan parmaklarımın ipliksi pamukları
şehrin mekteplileri
tertemizdi yerleri
çavuş bağırıyor
sırtlar doğrulmasın diye
daha çok var öğleye
patates haşladı annem
tandır ekmeğiyle
nasıl da gülümsüyor yazmalı kızlar
peştemallarına pamuk doldururken

göklerde çizgiler belirdi
her gece rüyalarımda uyanırım
tavanı damlayan evimizde
elektrik direklerinin devrildiği köyde
herkes uyuyarak dinlenir
ben rüyalarda terlerim
Allah'ım ineğim doğurdu
nasıl taşıyacağım buzağı
tepenin ardındaki köye?

Sarı araba indi köye
dayımın ölüm haberiyle
annem delirmiş dediler
hamile hamile haliyle

yaşlandım anıların sararmış yaprakları arasında
uyukladığım zamanlarda
sızıyor bir peri rüyalarıma
ellerimden tutup dere kenarlarında
kurbağaların korosunda
belirdikçe her tabloda