Peşine Düşmüş Ben Şiiri - Vedat Akdeniz

ocaktaki ateş üşümekten titreyinceye kadar
denizdeki dalgalar yağmurda ıslanıncaya kadar
gözünün içine baka baka bekledim seni
gideceğinde hadi kalk gidelim demeni
tutup elimden yürümeni bekledim
gittiğinden peşinden geldim gizlice
tesadüfmüş gibi yeniden karşılaşabilelim diye.

sen kentli adımlarınla yürürken caddelerde
geçtiğin kaldırımlar soylulaşıyor
bastığın yerlerde düğünler bayramlar oluyor
girmediğin sokaklarda yas
girmediğin sokaklar karalar bağlıyor
varoş bir mahalleye dönüyor buralar
ve o sokaklara benim adım veriliyor
bunu da umursamıyorsun biliyorum.

hangi tarifeyle eserse essin yel
asil saçlarını okşamadıkça
elim gibi köylü kalıyor bir metropolde
ben gibi o da düşüyor peşine ardın sıra
sonra aştığı dağlardan utanıyor
geçtiği denizlerden
kızarmış yüzüyle saklanıyor herkesten
sokak kedisinin kuyruğuna bağlanmış
teneke kutunun içine...

ne vakit bir çığın düşünce acıyorsa canı
bilki gözlerinden düşümüştür
yuvasından düşmüş yavru kuş gibi
garip, sefil yani
biraz da peşine düşen ben gibi...
30.9.2012