Aç kalmış bir aslan, ceylan kovalar
Zavallı ceylanım can telaşında.
İnledi bulutlar, sarsıldı dağlar
Acımasız aslan yavru peşinde…
Tipi vurmuş, ayrı düşmüş eşinden
Şu dağların boranından kışından…
Anası biçare bakar peşinden,
Gözü dönmüş aslan kendi işinde.
Saldırıp üstüne pençe atıyor,
Körpecik ceylanım yerde yatıyor.
İnce boğazından hırsla tutuyor,
Yavrunun nefesi son atışında…
Ana ceylan dönüp gitti geriye,
Kuzusuz katıldı tekrar sürüye.
Kanat gerdi bir tek kalan yavruya,
Yüreği yaralı can savaşında…
Turanî Baba’yım bu bir yazgı mı?
Güçlü; zayıf ezer, dünya azdı mı?
Yoksa ceylan hayatından bezdi mi?
Can düşmanı yatmış kalkmaz başında
07.12.2010
Duran ÖzaydınKayıt Tarihi : 30.12.2010 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!