Peşin Olarak Yazayım Şiiri - Hatice Abanoz

• 

  Hatice Abanoz

  Bana demiş ki, hep kalbinde... hep...

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Hatice Abanoz

  Hüseyin ve Sevgican'ı epey uzun bir müddet yakalayamadım. Halbuki Hüseyin ele alışkın ve ele gelen bir kuştu. Elimi uzatmama rağmen Sevgican uçuyor, hemen peşine Hüseyin uçuyor beraber konuyorlar. Sevgican başka tarafa, aniden Hüseyin de onun uçtuğu tarafa uçuyor beraber yine aynı yere konuyorlar. Sevgican'ın peşini bırakmamak için elime gelmiyordu. Bir an onların uçuşlarını izlerken kuşları kıskandım. Kendime baktım. Ben hep yalnızım dedim. Çok bencilimdir. Kuşların erkeklerinde olan duygular insanların erkeklerinde yok mu acaba diye düşündüm. Benim içime kıskanma duygusunun acısı saplanacağı anda benim kalbimi gören onun kalbinin kuş gibi anında yanıma uçtuğunu gördüm. Üzülmeyi bıraktım. Ben kalbimi taş edince zaten beni görmüyor. Ama kalbimi nerede görse anında oraya uçuyordu kalbi. Baktım ki o beni bırakmıyormuş.

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Hatice Abanoz

  Sabah kuşlarımın yanına gittim. Annem bana kızdı, yine mi sabah ilk kuşların yanına geçiyorsun dedi. Önce çay suyu falan olması gerekiyor diye. Neyse sonra mutfağa gittim. Kahvaltı sonrası tekrar kuşların yanına geldim. Bir de ne fark edeyim. En yaşlı kuşum Hüseyin'in gözünün altı sıyrılmış ve yara. Allah Allah ne olmuş acaba dedim. Bir de ne göreyim, Hüseyin, Ayşe'nin yuvalığının başında. Allah Allah bu kuşlar eşleri mi değiştirmiş dedim. Normalde kuşlarda öyle şeyler olmaz ama geçen gün Alaaddin Hüseyin'in hanımına kur yapıyordu, Hüseyin de en yaşlı erkek kuş, hepsinin de atası, neyse, yolda önüne gelen bütün dişi kuşları tavlaya tavlaya Alaaddinin hanımının yanına kadar geldi, onu bile birkaç saniye tavladı, bu kuş ne yapıyor diye şaşırdım. Döndü herkes kendi hanımının yanına. Bu arada Alaaddin Hüseyin'in kendi oğlu ama Ahmet onu büyüttü. Ahmet'in hanımı Müberranın çocuğu olmuyordu, Hüseyin sayesinde Ahmet evlat sevgisi yaşayıp dünyadan öyle göçtü. Ben tatile gelince bana evlatlarını gösterdi. 9 yaşında baba olmuştu. Beni çok severdi. Neyse. Bir de ne göreyim. Hüseyin'in hanımı Sevgican. Yani kendi hanımı Ayşenin yuvalığına konmuş. Sonra Ayşe geldi yuvalık için iki kız birbirine girdi. Halbuki o Sevgicanın değil Ayşenin yumurtaları vardı orada. Dişi kuşları zor ayırdım. Kan çıktı bu kavgadan. Birinin ağzı çatlak, ötekinin yüzü kanlı. Ben hepsini büyük kafese aldığıma pişman oldum. Ben onların kafesini ayırmak için uğraşırken iki dişi birbirine daldı yine, birini tuttum, ötekini öyle bir ısırıyor ki, ikisi bir elime geldi. Havaya attım. Havada zor ayrıldılar. En son büyük kafese Alaaddin ve Ayşeyi kapattım. Ayşenin hakkı o yumurtalar. Ne zamandan beri Sevgicanın evladı olmuyor. Hüseyin çok yaşlı. Belki stres olmuştur. Yumurta görünce kıskanmış olabilir. Bir de daha yeni 4 çocuk büyütüp yaydılar. Sevgican hala kafesin üzerinde bekliyor. İçeri girmek için, ona yeni hazırladığım kafese girerse kapısını örteceğim. Çok kuşlarım vardı ama maalesef erkek nüfusum kalmamış. Yakında Hüseyin ahirete giderdi. Gerçi bu Hüseyin çoktan ölürdü. Belki on yaşını geçmiştir bile. Ama 5 yaşındaki erkekler gibi maşallah enerjik ve güzel uçuyor. Hanımı olması onu gençleştiriyor. Hala kızın peşinde geziyor. Geçen gün kendini yeni çıkan kızları tavlayarak da gösterdi diğer rakip erkek kuşa. Maşaallah. Bu Sevgicanı ne yapacağım bilmiyorum. Hala büyük kafese girmeye çalışıyor.

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
  Hatice Abanoz

  İyi ki kuşlarımın yanına uğramışım. Yoksa akşama kadar iki dişi birbirini parçalardı. Hüseyin'e dedim zaten, hanımının ağzına bakıp niye kavgaya karışıyorsun. Hem hanımı da haksız bir de. Başkasının yumurtaları için savaşıyor.

TÜM YORUMLAR (5)