Kafada feneri, baktığı yere,
Yakar da çevirip, öyle gösterir,
Dağların ardından doğduğu yere,
Güneşi, üfleyip, öyle gösterir.
Elif’i görünce mertek mi desin?
Bilmeyi bilmiyor, adam neylesin?
İlim yok izan yok, nasıl söylesin?
Kendini saklayıp, öyle gösterir.
Güneşi; yok sayar, tam gün ortası,
Mum yaksa, mümkün mü ışık vermesi?
Gündüzü inkârla, gece görmesi,
Gözünü kapayıp öyle gösterir.
Güneşler gibidir âlimin hası,
Şaşırtır içinden ilmin akması,
Âlime hor bakıp, caka satması,
Adamdan saymayıp, öyle gösterir.
Hâlbu ki baksa bir, nefsi öldürüp,
Maskara olmaz o, eli güldürüp,
Has ilmi alırsa, derleyip dürüp,
O zaman Hak verip, öyle gösterir.
İzmit
23.10.2013
Kayıt Tarihi : 24.10.2013 08:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kesinlikle favorilerimden biri oldu bu şiir. Çooook usta bir -şairden de ziyade- insanın kaleminden çıkmış belli ki. Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (18)