Necdet Arslan - Peşimi Bıraakmayan Yolla ...

DENEME

Akşam ilerliyor.
İçinden geçmekte olduğum bugünde birazdan son saatler sırayla elenecek .
Dilime mavi yol şarkıları düşürüyorum.
Gerçeği ya da kurmacayı , evreni ya da kendi içimi biraz daha yakından görebilmek için patikalarda , sapa yerlerde yürümeyi , dehlizlere dalmayı , kendi sularımı kulaçlamayı ; salt , ırak ve derin olanı sevmeyi ,duyumsamayı ve yeryüzüne lirik algıların göklerinden ,yetkin ve yeni şeylerle dönmeyi göze alıyorum.
İçkin bir belirsizlik ve bu belirsizliğimin derin boşluğuna Foucault’un sarkacı gibi bir sağa bir sola sorgusuz sualsiz savrulabilme düşüncesi bir korku olarak yer ediyor.