Pesime Şiiri - Ebru Yeşilova

Pesime
Artık sen buralardan gitsen diyorum
Bir anda bir ömür harcadığın yerden
Beşini de kendine buladığın beş odadan
Çıkıp gitsen çıkamadığın bütün hayatlardan
Bütün kapılardan
Kendinde hiç olamayan kendiliğinden

Senin bildiğin tek çigan havası dokuz sekizlik
Öyleyken oynamayı unuttun hayli vakit
Gözünün içine bakıp kanatmaktan başka hünerin yok
Kanat attığın sözler tellere takıldı
Kazıyacak yeri kalmadı dizlerinin
Artık kendi sesin bile sana inanmıyor
Şimdi tüm mazlum ve görkemli dürüstlüğünle söyle
Hepsi, tam olarak hepsi bu muydu yani...

İçinde azimli bir kız yaşardı
Göğe bakıp gülümserdi çok zaman
Biliyorum, artık o da yaşlandı
Ama ölmedi hâlâ bildiğim kadar
Uzun bir gecenin kısa bir sabahı kaldı
Bir öğle vakti kararacak ortalık
Son yurdun sınırına şurda kaç saat kaldı

Şuraya son bir kez bir çizik atıyorum
Hiç bekleme
Bir sabah başka sabah olmayacak
Şu kirli giysiyi çıkar ve mor bereni ona ver
Şu azimli kıza kalsın ortalık
Adını da bırak ve çık kafandan
Pesime
Artık sen buralardan gitsen diyorum