Zifir kokan asfaltlardayım,
Elimde bir değnek, kazıyorum.
Her çırpınışım, her çığlığım,
Git gide içine batıyorum.
Bir sansar gözleri bana dikili,
Öylesine kızgın, öylesine sinsi.
Kan dolu kaseler sürüyor önüme,
Hiçbirine sürmüyorum dilimi.
Eriyor ellerimde ilk gençliğim,
Sapıyor bu tersine giden nağme.
Bakıyorum önünde ömür eskittiğim,
Engin hayaller kaplı gözlerine.
Pes! Bak yine olmayacak serzenişim,
Eksik bir şey var yine bu ahitte.
Neden bilmem zamana direnişim,
Kısılı kaldım bu puslu lahitte.
Küfür bozuyor ekmeğin tadını,
Küf değil emin ol sevgili.
Doldurduysa sözlerim miadını,
Noktamdan önce yemin ol sevgili.
Kayıt Tarihi : 24.6.2014 20:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Rabbani Koç](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/24/pes-etmek-uzerine.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!