Her gece kandırıyorum kendimi
Kandırıyorum sevmediğini kabul eden benliğimi
“Sevdi, hem de çok sevdi “ diyorum
Sonra sevdayı bile kandırdığının farkına varıyorum
“Dengin değildi, seni hak etmedi “ diyenlere sarılıyorum
Daha az acı çekerim sanıyorum
Gözlerin düşüyor hayalime
Yaralarım artıyor,
Daha çok kanıyorum
Aşk tek hece, üç harf, bir kelime
Bolca çaresizlik, epeyce acı, fazlasıyla yalnızlık
“Korkma” diyorum kendi kendime
“ Korkma bu da geçer ölünce “
Nefes alıyorum ama yaşamıyorum
Kimsesizliğin yollarına çıkıyorum
Uzatmaları oynayan bir mücadelenin son sahnesine varıyorum
Dilsizdi tüm yaralarım ve kadersizdi umutlarım
Ben de sesi çıkmayan bir ahraz gibi sessiz çığlıklarla yakarıyorum
Her gülüşün kabul görmüş bir dua idi sevgili
Anladım ki tüm Amin’lerim seninle birlikte gitti
Harcarım sanıyorsun ya bıraktığın ızdırabı
Pes…!
Üstelik başkaları harcarken benden arta kalanlarını
Herkesin kendini "ADAM" sandığı bu bozuk düzende "KADIN" olmanın verdiği gururu layığıyla taşımaktır "ONUR" kurbanım...
Kayıt Tarihi : 6.8.2016 21:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sensizliğin Şiir Yanı
