Pes Şiiri - Mesut Sütçü

Isırgan otu döşeklerde
Uykuyu nişanlıyorum gözlerime
Olmuyor….
Aynalara “kim” diye soruyorum
Her sabah
Eşkali çıkmıyor.
Tanımıyor yüzler
Yüzümdeki yalnızlığı.
“hiç” diyorum
Soranlara beni.
Peşimdeki hayali
Vicdanımda kaynatıyorum.
Yakıyorum özlediğim her anımı.
Duvarlara sürüp kanımı
“geç” diyorum akrebe.
Zaten zehir doluyum.
Göğsümdeki kurşun
Soluğuma batarken her an
Can pazarı oluyor alem.
Son nefes sanıp her defasında
“pes” diyorum
Nasıl ölmüyorum.