Pervazda kahve ile yağmuru izlemekten vazgeçip,
Toprağın üzerinde,beni okşamasına izin verdiğimde daha iyi kavradım yalnızlığı.
Yalnızlık; dört duvara kapanıp pencereden dünyayı ‘’zapping’’lemek değildi,
O an kalabalığın kaçtığı sokaklarda suyu ‘’arabirim’’ yaparak kendinle alışverişti yalnızlık.
Yeterince kelebek ömürlüğüyle temizlendikten sonra,
Aynı sucukların bulunduğu mekanlara girebilmekti yalnızlık.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta