Pervazda kahve ile yağmuru izlemekten vazgeçip,
Toprağın üzerinde,beni okşamasına izin verdiğimde daha iyi kavradım yalnızlığı.
Yalnızlık; dört duvara kapanıp pencereden dünyayı ‘’zapping’’lemek değildi,
O an kalabalığın kaçtığı sokaklarda suyu ‘’arabirim’’ yaparak kendinle alışverişti yalnızlık.
Yeterince kelebek ömürlüğüyle temizlendikten sonra,
Aynı sucukların bulunduğu mekanlara girebilmekti yalnızlık.
Ve kapıdan girene dikilen bakışlara aldırmaksızın,
Buruşuk,ıslak gazeteni okuyabilmekti yalnızlık.
Kayıt Tarihi : 23.7.2007 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!