Damlalar kesiyor yüzümü,
yanaklarımın alı al..
Sokağın köşesinde bir olup hepsi
akıp gidiyorlar!
Yok sanki kan ağlayan,
içini döküp-
içip içip sabahtan
akşama doğru sızana dek
buğulanan, buharlaşan
artlarından..
Gidedursun onlar,
yeter bana aralanan bir perde,
ya da damlara konan kuşlar..
Kayıt Tarihi : 7.10.2004 12:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!