Pervasız Konuşmalara Karşıt

Gidenlere...
(hasretle)

Uzun uzun ırmakların, kısa kısa öyküleri vardır.
Hani susmak, konuştuğun kadarını unutmak gibidir.
ve konuştuğun kadarını anımsamak,
sustuğunu konuşmamak gibidir.

Ve bir gün gelir,
sustuğun, seni değil konuşmadıklarını kusar.
ve sen kustuğun kadar sensin.

Ve yine bir gün gelir,
bir gül bahçesinde içine çektiğin nefes,
ses oluncaya kadar hıçkırırsın.
hıçkırığında diken,
içinde tek bir kırmızı gül.
ve asla dokunamazsın o güle.
çünkü o gül sana yasak,
sen o gülden saklı.
ne sen o gülün yasağını kırmak için çabalarsın,
ne de o gül seni bulmak için çabalar...
yiter zaman,
buluşursunuz,
bir de bakarsın ki;
mezar taşın güllerle kaplı.

ya üstündeki çiseler?
kimin gözyaşları? ...

22.05.2003/24.00/Şişli