Pervaneyim Şiiri - Saniye Bozlu

Gerçek aşk bu sevdiğim, değil kapılıp kalmak
Benim olacaksan eğer değer ateşinle yanmak,
Hiç koşulsuz, sualsiz, karşılıksız
Bir pervane gibi nuruna teslim olmak...

Ruhtur acıyan, beden değil nar tanem,
Senin olursa ruhum mutlu olur bir tanem,
Pervaneyi ne küçük gör, ne acı
Çünkü Mevlana bile ''Hamdı, pişti ve yandı''.

Ataları da yandı pervanenin, bile bile
Ama asla dedmedi '' Aşkı sakın deneme''
Onu bir kez tatmadan geçen uzun bir ömre,
Bedeldir kısa ama aşkla geçen bir güne..

Ecrin der ki içimdeki ''Allah aşkı'' en büyük,
Çünkü onun nuru yanında, güneş bile çok sönük.
O bilir ki bu kul ona her daim pervanedir,
Bazen haddini aşıp sevilmek istese de bu''yanık''....