Kendini bilmeyen mumdum,
İpimden yakıp beni erittiler.
Tam yandım kül oldum derken,
Üflediler, beni söndürdüler.
Henüz açmamış bir güldüm,
Dallarımdan beni ayırdılar.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta