...
bir pervane dönüyor
kendi kaderine
gecenin kaybolmuş sessizliğinde
bir tutku bu biliyor
ya yatacak kendi ateşine
ya da
sonsuza değin
mahkum edecek ruhunu
şeytani işlere
gitmek mi zor
kalmak mı bilmiyor
bir imkansızı yaşıyor
pervanenin kaderi bu
dilsiz bir itaatle boyun eğiyor
uzaklarda gördüğü tek ışığa gidiyor
yaşam denilen şey
bir imkansızlık biliyor
cılız
ince
şeffaf
tülden kanatları
taşıyamadığıyla yükleniyor
bütün gücünü toplayıp gidiyor
bir ömür onunki de
kısa görünse de size
uçuyor bildiği tek gerçeğe
gidiyor
son ve ilk aşkına
gidiyor
kendi yangınına
gidiyor
ışığına…
Kayıt Tarihi : 25.4.2005 21:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Haluk Hisli](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/04/25/pervanenin-kaderi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!