Pervanedir Yüreğim Şiiri - Mustafa Sade

Alevsiz bir ısının buğusu gözlerimde
Hüzzam vaveylasında lisana ebhem düşer
Kıvranırken hicranın kuğusu gözlerimde
Kirpiğime yakamoz, yanağıma nem düşer
Bergüzar bırakılmaz mazide gözyaşlarım
Yanardağ püskürtüsü güzide gözyaşlarım
Efkârın dehlizinde figanıma gem düşer
Hüzzam vaveylasında lisana ebhem düşer

Çırpınırken göğsümde hayallerimin putu
Ne günüme bir ışık, ne geceme sim düşer
Sığınağım yapalı esrarlı bir sükûtu
Bakışımdan usare iki büklüm mim düşer
Bir demet kaktüs sanki koklanmaz ıtır şimdi
Sevda yüklü bulutlar hüzün damıtır şimdi
Tozlu raflardan solgun yırtık bir resim düşer
Ne günüme bir ışık, ne geceme sim düşer

Çaresizce baktığım ufka duman çökende
Müebbet hatıradan ruhuma matem düşer
Geçmişin tufanıyla gelecek an çökende
Mevta olmuş bedene nefes almak kem düşer
Katransı bir heyula zifrini kalbe çalar
Bu korsan ihtilaller infazımı imzalar
Pervanedir yüreğim bahtıma hep şem düşer
Müebbet hatıradan ruhuma matem düşer

Vahamda çöl misali haramî küskünlüğüm
İçimdeki zindana simsiyah güldem düşer
Ey vefasız nağmeler dur, deşme suskunluğum
Darağacıma cellat, urganıma dem düşer
Bu virane âlemin işvesi bana değil
Zemheride sunduğu neşvesi bana değil
Dağıtma efsunumu cehenneme em düşer
İçimdeki zindana simsiyah güldem düşer

Sanki cenk meydanında pusatsız bir neferim
Elem esrikliğinden şükrüm namahrem düşer
Şakayıklar beklerken nevbaharda seferim
Zakkum artıklarıyla bağbanıma cem düşer
Muamma bir ömürde, memnu nefestir arım
Tekrar diriltmez beni içteki intiharım
İsyan dirinin işi, ölüye mahrem düşer
Elem esrikliğinden şükrüm namahrem düşer