Pervane Ve Aşk Şiiri - Yusuf Mutlu

Aşk ve pervane

Oysa ne kolaydı sana düşmek
Sende olmak ne kolaydı
Bir tatlı şerbettin bana
Ne güzeldi seni içmek

Şimdi yardan düşüyorum
Dipsiz bir kuyunun dibine doğru
Varmak imkânsız biliyorum
Yanıyorum ateşe düşmüş,
Pervane misali,
üşüyorum…

Sende yok olan benliğimi
Arıyorum geçtiğin sokaklarda
Tanımıyorum tanıdığım insanları
Yürüyorum sanki sonsuzluğa
Yaşar kene sanki
ölüyorum…

İçiyorum en acı zehirleri
Ve tadamıyorum artık acıları
Sadece yaşıyorum
Yaşanması gereken
bir ömrü…