Rüzgara tutunan pervaneler gibi,
İnleyerek acılarımla dönerim ben.
Nemli gözlere çöken bulut misali,
Döndükçe zirvelere yağarım ben.
Vefasız acılar kaynarken gönülde,
Buharda duman olur gezerim ben.
Çaldığım sazımın kopan tellerinde,
Aşkla gülerek acıları,bağlarım ben.
Kurudu yapraklarım döndü gazele.
Düştükçe gölgelerimi toplarım ben.
Acımı dokuduğum hayat kiliminde,
Hasretin tozlarını aşkla,yıkarım ben.
Kime sorsam hep seni söyler diller.
Rüzgarın olur diyar diyar ararım ben.
Hasret pusularında ağladıkça gözler.
Sabırla hayal gölgelerini,yolarım ben.
Kayıt Tarihi : 20.5.2007 22:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!