Pervane Olsam Şiiri - Özdemir Burun

Hep çalışsam,
Anlımda boncuk boncuk,
Terler oluncaya dek.
İşaret parmağımla akıtsam,
Topraklara dek.
Sabahları ezanla uyansam,
Öğlenleri namaz kılsam,
Beş vakit namazda,
Avuçlarımı açsam,
Göğe Allah’a dek.
İçim de hiç kalmasa,
Ne sır, ne kin, ne nefret,
Döksem içimi bir, bir,
Allah’a, sabahlara dek.
Sevabımı da, günahımı da,
Alıp yargılasa beni,
Razıyım onun her hükmüne.
Her işin başında,
Tefekküre dalsam,
Tutsam,
Samanyolu’nun kuyruğundan,
Gezsem,
On sekiz bin âlemi,
Görsem her âlemde,
O güzeller güzeli,
Peygamberi.
Yıldızdan, yıldıza,
Savrulsam,
Gidip Beytullah’a,
Pervane olsam,
Kelebeğin nura olduğu gibi.
Sürsem yüzümü,
Hacer-ül Esved’e,
Fuzuli’nin taşlara,
Yüzünü sürdüğü gibi.
Çağırsam mutluluğu,
Yunus’un Mevlayı,
Çağırdığı gibi.
19.05.1993