Pervane Gibi Dönerim Şiiri - Gül Kabacaoğlu

Pervane misali dönerim senin ateşine benim canım,
Yana yana saklarım adını dudağımdan.
Aşkı söyler dilim, gururum tutar elimden.
Kavuşamasam da ölmem,
Ölürüm de söylemem gizlerim senden.
Gecenin omzuna düşer sessizliğim.
Ben ki susmaya yazgılı bir sevdanın kadını,
Kalbimde bir kapı var, rüzgarın bile bilmediği,
Her çaldığında sen sanıp
Kendime yenilirim yeniden.
Bir adım atsaydın, çökerdi bütün duvarlar.
Ama bilirim... Her aşk kendi çemberinde yanar.
Ben Şems'in ışığına vurulan pervaneler gibi
Dönüp dururum etrafında,
Sen bilmezsin ben yanarım.
Ne gönlümün değdiği yerdesin
Ne ellerimin ulaşabildiği,
Bir duaya sığınır gibi beklerim seni,
Sorma nasıl...
Aşkımdan ölüp, gururumdan dirilirim her gece.
Gel desen yolların taşını öperim,
Ama sen çağırmazsın bilirim.
Ben yine de adını saklarım iç çekiçlerimde
Bir gün dönersin diye değil,
Dönmesen de sevdiğim için.
Pervane gibi dönerim senin ateşine,
Aşkın bir sır gibi mühürlendi içime,
Ses etmem, dile gelmem, adını da anmam
Kavuşamasam da yaşarım,
Yaşar gibi yaparım senden sonra...