Pervane Şiiri - Bakır Çakmak

Döndüm
bir çemberinde f/eleğin.
Başımda bulut gölgeleri.
G/özlerim revnak revnak.

Kamaşa kamaşa köreldi bir kışın kıyısında güneş.
Çürüdü,
Ko(r)ktu zaman, giyindi c/esaretini.
Sevda sevda damladı bir aşkın son demleri.

Döndüm, döndüm,
Karanlığa bölündüm.
Gecenin laciverdi kör kütük,
Sar/hoşum
tepemden tırnağıma.
Tenimde yakamoz lekeleri,
başımda hoş sedalar.

Kocaman adımları aykucumda, bir ayrılığın.
Yürür,
durur,
vurur.
Vurur şakaklarımı sabaha karşı tanyeri.
Tenime değe değe kavrulur ateşböcekleri.

Çıralar
y/aksın
gözbebeklerimiden.
Aydınlansın yanağımın ıslak izleri.
Ağlayamam,
Kırık aynalarım incinir.

Birbirine takıla takıla,
İtile kakıla
Yana
Yakıla
D/üşüyorum
Bir boşluktan
Bir loşluğa.
Kör sancılar saplanır
Sol tarafıma.

Dağılır nikotin,
Dökülür şarap,
D/evrilir meyhane
Her tarafıma.

Kızıl sakallı
mağlup
bir korsan gibi
yaktım
Bir okyanusu / içtim,
en güzel maviyi .
Kuşandım gökyüzünü
Yüzünü vurdum bir sarının güzüne.
Yaprak yaprak düş/tün,
düşüverdin rüyalarımdan.

Aradım...
Taradım...
Kanadım...
Yaralarca.

Bir mevsimden her mevsime
kurumuş n/ar çiçekleri gibi;
rüzgarın peşi sıra yiten
hüzünlü bir gidiştin.

Kanaya kanaya kurudum
Sen gidince.
/
Sen gelince
ben
bitmiştim.

Bkrçkmk08012016urfa