Pervane Şiiri - Metin Yurtsever

Yılların yorgunluğu var üzerimde
Hayata kırgınım
Amaçsızca geçiyor; Geceler, günler
Acımasızca ruhumu bedenimi
Yıpratıyor acılar.
Toplanmışlar sanki karabasan gibi
Durmadan kemiriyorlar beni
Düğümlenmiş sanki yaşamımın
Kırklı yaşlarında;
Gönlüme bir kelebek kondu.
İnce, narin dokunsam kaçakmışçasına
Tamda ruhum bedenim erirken
Eskilerin kulağıma fısıltıları geldi
Kırkından sonra teneşir paklar
Paklarsa paklar umurumda mı?
Bir filiz yeşerdi içimde
Teneşir ona hayat verir dedim
Dediklerim az kalbim söylüyor
Aşığım seviyorum diye
Şimdi korkular sarıyor beni
Sessiz, sedasız ve ıssız
Kelebeğe dokunursam
Ellerinde yok olur diye.
Ama onsuz yapamıyorum,
Bu karanlık ve sesiz gecelerde.
Baktım ki değişmişim
Bu aşk ve umutsuzluklar içinde
Pervane olmuşum onun ışığında
Deli gibi divane gibi dönüyorum ışığında
Hasretim ona dokunmaya
Hasretim onun sesine
Hasretim onun hayaline
Böyle dönüp dururken bir an
Kalbime bir sızı saplanıyor
Karanlıklara gömülürmüyüm
Unutuluyormuyum diye…
Işık yavaş yavaş sönerse
Eğer;
Bu deli divane
Menekşe gözlerine hasret
Sonsuza dek kaybolur.