Pervane Şiiri - Sezgin Güleç

Gözler görünce bir çift göz
Kanatlandı dudaktan, uçtu söz;
Kim bu gönlümün içine bakan
Kim bu parlak ateşi yakan
Ne bilen söyler ne söyleyen bilir
Öyle bir sır ki akîl delirir
Dedim ki varıp gideyim yoluna
Rastlarım belki gülistan soluğuna
Dediler ki yanarsın o yol közden
Yalınayak gidilir, vazgeçilir özden
Dedim ki özüm onundur kabul ederse
Yalnız murad ederim bana bir ses verse
Dediler ki hiç yok mu teninin kıymeti
Bu arzun kıyametinin alameti
Dedim ki kıyamet dediğiniz de ne
Görmez misiniz benim hâlim şemi pervane
Derde düşmeyen ne bilsin bu lezzeti
Bayram olur yâr elinden ecel şerbeti