Pervane Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Pervane

bakınca içime erir terlerdim.
parmakların takılırdı giderken
parmak uçlarıma..
gizliden öpüşürdü gözlerimiz.
dilinden korkan dudaklarımız yanardı,
titrek alev kaçamağı giderdin...
yaz ortası yüzün
eylülden bir gün gibi
asılı kalırdı anılarımın duvarında...
arzumuzu gizlemek için
ne çok konuşurduk
sözcükler korkak pervaneydiler
yüreğimize değseler yanacaklardı
ve değmeleri an meselesiydi...
lakin göze alamıyorduk
sesini bırakıp yüreğini alıp giderdin
hala terliyorum...