Persophone’un İki Bacısı
İki kız var: evin içinde
Oturur biri; öbürü, dışarıda.
Gün boyu gölgeyle ışığın bir düeti
Çalınır bunların arasında.
Siyah lambrili odasında
İlki problemler çözer
Bir hesap makinasında.
Kuru tıkırtılar işaretler zamanı
Hesaplarken her bir toplamı.
Bu kısır girişimde
Fare hinliği yerleşir kısık gözlerine,
Kök solgunluğu zayıf bünyesine.
Toprak misali tunçlaşmış, ikincisi uzanır,
Aydınlık havada polenler misali
Altın uçuşlarını işitir tik takların. Sakinleşir
Bir gelincik yatağının yakınında,
Taçyaprağı kanındaki kırmızı ipek ışığının
Güneşin kılıcında
Nasıl yanıp açıldığını görür.
O yeşil sunakta
Güneşin gelini olur özgürce, ikincisi
Büyür hızla tohumla.
Bir kral taşır karnında, emeğinin gururuyla
Yayılarak çimene. Acılanmış
Ve bütün limonlar misali solgun,
Öbürü, son nefesine kadar kekre bakire,
Girer mezara çürüsün diye eti,
Solucanlarla evlenir, kadın olamaz gene de.
(1956)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 7.5.2016 15:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Two Sisters of Persephone by Sylvia Plath Two girls there are: within the house One sits; the other, without. Daylong a duet of shade and light Plays between these. In her dark wainscoted room The first works problems on A mathematical machine. Dry ticks mark time As she calculates each sum. At this barren enterprise Rat-shrewd go her squint eyes, Root-pale her meager frame. Bronzed as earth, the second lies, Hearing ticks blown gold Like pollen on bright air. Lulled Near a bed of poppies, She sees how their red silk flare Of petaled blood Burns open to sun's blade. On that green altar Freely become sun's bride, the latter Grows quick with seed. Grass-couched in her labor's pride, She bears a king. Turned bitter And sallow as any lemon, The other, wry virgin to the last, Goes graveward with flesh laid waste, Worm-husbanded, yet no woman. (1956)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!