Persona ve soneler Şiiri - Devran Polat

Tutuklu kalırım biraz,
Günün ilk ışığı yüzüme vuruyor
Bense yarım kalan aklımı
kıçı kırık ezberimle,
şiir yoklarken yoruyorum
yolumu kısa görüyorum bey amca
senin kadar direnemedim bu cenkte.

daha yolun başındasın evlat dedi
bunu söylerken kızarmadı suratı
biraz daldı,aklı yarım yamalak yatan
emekli maaşına takıldı.
hayat müşterek dedi
yalnız adam
utanmadan yalnızlığını
kızarmadan yüzünü
bırakıp gitti benden usulca

ıssız bir kahkaha patlattım
tebessümümü verecek bir çocuk bulamayınca
kısa şaçlı bir kadında kullanmak istedim bu sefer
değerini bilmedi,
nedir uykusuz bırakan bedeni
bir hıçkırıkla kontrol edemeden kendini
yumruklarım yatağın sağ tarafına

ne çok güçsüz kaldım
uçlarında hayatın
ne çok şiir bıraktım köşe kaldırımlara
bir senden uzaklaşamadım aze
bir beni yeni bir güne heveslendiren
o palavralarından uzaklaşamadım
ne zaman kesilecek onların hükmü

tanrım uyuya kaldı,kızım ilgisiz
bir ben büyüdüm
bende asılı kaldı çürümenin kitabı,
boğazıma öyle bir oturdu ki,bey amca
siktir edip devam edemedim,
bundandır görüyorum sonunu yaşamın

uzaklara dalarken yakalasın beni isterim
önceden bir güzel çaktırsın ki
biraz şarap geçsin boğazımdan
tortusu ekşitsin anılarımı
bir kez daha burnum sızlarken
tebessümüm yüzüme yansısın

yazdıklarım,yaktıklarım nerede
hangi kitabın arasında sıkıştı kelimelerim
hangi şanslı onu tozlu raflara bıraktı
kaç kişinin izi kaldı sende
seni benden başka kim okur.

artık tecrübe edinemiyorum
kafamda kaldırmıyor
aşk şiirlerini
yirmilerinde koca koca
ölümler yazdım her biri ıstırap dolu

ne kadar karamsarsın dedi,bey amca
hayat her şeye rağmen güzel dedi
gösterecek bir şey ararken gözleri
tebessümü bırakıp uzaklaştım

gitmek istediğim bir mezarlık var
yolu bilmiyorum
gidersem yoluna girmesinden korkuyorum yaşamın
benimde gözüme çekilir hayat perdesi
mutluluk ararım sizin gibi
mesai sonu atarım stresimi
sahte kahkahalar doldurur cebimi
katilimi bilmeden düşerim yataklara

şimdi ben nerede akıtırım ömrümü
kime geçer nazım
kime görünür o çocuk yanım
ne zaman atılır şekeri yere
ben artık uyanmak istiyorum

hatalarım kadar
arındıklarım var kanımda
şimdi bu yaşımda
bırakıyorum yüzyıllık deneyimleri kucağınıza
doğaya saygı gösterin
kendinize nefret.