İnsan ve Gölgesi Şiiri - Önder Karaçay

Çoğu insan kendisi değildi
Takma karakteriyle
Dış dünyasından onay almak adına
Gerçek karakterini maskesi ile örtüyordu

Hayat en büyük tiyatro
Sahnesi dünya
Rolü maske takmak
Oyuncuları tüm insanlıktı

Maske yaşamı sürdüren tek ihtiyaçtı
Fikre, duyguya, yüze takılan çeşitleri vardı

Toplum çıkarlarını korumak
Biçimsel başarı için
Yüz değiştirmeye inanıyordu

Bukalemunun renk değiştirdiği gibi
Otoritenin, iş hayatının,
Normal hayatın maskesi farklıydı
Elbise değiştirir gibi değiştirilirdi

Biri personanın egemenliğinde
Diğerleri iç dünyasının ihtiyaçlarına hitap eden
Her insan maskeleriyle bir kaç insandı?

Oynadığı role kendini kaptıranlar
Egoları rolle özdeşleştiğinde
Kendi asıl karakterlerini bir kenara iterdi

Kendine yabancılaşmanın ürettiği şişme
Maskeleriyle sivrilmiş diğer insanları
Düşürürdü bu tuzağa
Kendisiyle iletişimini köreltiriyordu
Devrilmişler

Gölgelerden yoksun bir yaşam cılızlaşır
Personanın baskısına
Gölge boyun eğmediği için
Hatta ego ile gölgenin işbirliği
İnsanı canlı ve yaşam dolu hissettirir

Gölgesini reddeden her insan sönüktür

Yakınlaşamamak
İlişkilerdeki çıplak hırçınlık
Yüzeyselliğin yanında hırs ve tutku
Kiminde yapıcı, kiminde yaratıcı
Kiminde yıkıcı, kiminde sömürücü

Önder Karaçay