Bahçelerarasından yürüyorum
Değirmen yolundan dönünce
Sen
Gelinlik ve lilyumlar ve başında güler ay
Tut ki ellerimi kaybetmiştim
Uzak perşembelerde
Mesela denizde bir taşı ararken
Ya da hiç yoktan
Ama şimdi öğütülmüş fotoğrafların bile sesi yok
Ne de korkuların ne cesaretin
Sen biliyormusun ki
Çocuk arkadaşımdın benim
Yırtık bir kağıt gibiyken ben
Önünde rüzgarların
Tellerin
Tüm kentlerin ışıkları saygı duruşunda şimdi
İz vermez kadırgaları bile
Denizlerin
Gözlerindeki yıldızlara senin.
Kayıt Tarihi : 3.2.2013 03:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!