PERŞEMBE ŞİİRLERİ

İyi akşamlar perşembe
Dur deme
Gitme deme
Geç kalmaya alıştırma ayaklarımı
Tren kaçar

Bakraçtaki suyu bahçeye götür
..

Sen bilemezsin içimdeki sevgiyi
Beni bana anlatır o sevgi
Kurumuş bir göl
Yağmurlu bir çöl gibi

Beni bana bağışlamıştır o sevgi
Bir gün dönüp ardına bakarsan
..

Her gün
Yeni bir gemi kalkar
İnsanın umut limanından
Yaşamak için

Fırtınaya inat
Dalgaya inat
..

Karıma - 2

Bakışların gözlerimdeki,
Sevda bulutlarına sarılacak.
Alacaksın anılarımı,
Sensiz kalacak dünyam.
Görmeyeceksin çektiğim acıları.
..

Kadın ve sesi

Sabahın er saatinde
varken uyanmak
Tatlı bir kadın sesiyle.
Neymiş o telefonun
Kulağımı tırmalayan
..

İstanbul, uzun bir zaman sonra, beklediği kara kavuştu. Kar “İstanbul İnsanı”nı heyecanlandırdı. Yılın ilk karı İstanbul’un Anadolu Yakası’nda daha yoğun, Avrupa Yakası’nda ise daha az gözlenmekteydi. Kar İstanbulluyu sokaklara döktü. İstanbullular karı sanki bayram gibi karşıladı
Çocuklar, bazıları için çile olan beyaz örtüyü, beyaz eğlenceye çevirdi: Kartopları, kardan adamlar… Annelerinin eski zamanlardan kalma “çamaşır makineleri”ni gizlice alan
mahallemizin çocukları, babalarının eve ekmek getirme çabasına denk, en dik yokuşu bulma yarışı içindeydi. Okuldan çıkan çocukların her zamankinden daha geçerli bir sebebi vardı kitapları bir kenara atıp sokağa koşmak için. Kar yağıyordu ve Fikirtepe çocuklarının sahip olduğu, belki de bu yılın en güzel anısı olabilecek, eşsiz sırları gizliyordu her bir tanesinde
Kar perşembe günü sabah saatlerinde yüksek kesimlerde başlayıp, öğlene doğru şehir içinde de etkili oldu. Bir ara yoğun bir şekilde yağan kar güzel manzaralar oluşturdu.
Hızla kirlenen dünyamıza sanal bir sevinç oldu beyaz örtü. Kalplerimiz daha hızlı çarptı. Umutlarımız gerçeğe daha bir yaklaştı.
Sobada kor olmuş odundan daha çok ısıttı içimizi. Sohbetlerimize konu, bizimle birlikte yemeğimize
konuk oldu. Ninelerimizin anlattığı kestane tadında masallar, “Ya kapatırsam gözlerimi diner mi kar? ” diye endişelenen kalplerimize rağmen, uykumuza karıştı.. Yoksa uykumuzda bizi ziyaret eden “Kibritçi Kız”'larımız hiç olmamış mıydı?
..

Aşkınla akıtsam gözyaşlarımı
Elinle bir defa da olsa silecek misin?
Efkârınla döksem bu saçlarımı
Saçından bir tel de olsa verecek misin?

Bu temiz kalbimle sana bağlansam
Yaşadıkça beni sevecek misin?
..

Öyle bakma bitti artık,
Aşk mevsimi çoktan geçti.
Gönlüm viran, kalbim kırık,
Gitti kervan, ele göçtü.

Kapandı dönmeye yollar
Sarardı yeşiller allar
..

Yalan dünya

Bir siz vardınız
Bir de o.
O gitti
Sadece siz kalmıştınız.
Şimdi yalnızım
..

Şimdi uzaktasın
Benimle değil
Ben ise yalnızım
Seninle değil

Kalbim seninle
Benimle değil
..

Güzelliğini gördüm
Özgür davranışım kalmadı
Demir gibiydim
Gözleri ile eridim, bittim

Gölgesi gibiydim aksim kalmadı
Aşk yolunda ölüm amacım olur
..

Sesimi duymuyor, yüzümü görmüyorsun,
Bilmem ki şimdi rahat mısın?
Ben seni, bir gün üzüp kırmadım,
Yakıp kavurdun ciğerimi, görüyormusun.

Yanına koyup, yakıştıramadın nedense,
Deli divane oldu yoluna, yıllarca ince.
..

Üç yıl sonra İstanbulda



Taksiden inen kadın hayallerimin de ötesinde idi. Aradan geçen üç yıl bana ne düşüneceğimi dahi unutturmuştu. Nasıl hareket etmeli idim. Ona bile karar verememiştim. Sadece uzaktan uzağa tokalaşmalı mıydım? Yoksa daha ilerisi olabilir miydi? Ben bu düşüncelerle boğuşurken her şey kendiliğinden oluştu. Birden bu günkü Tuğrul ortadan yok oldu yerine üç yıl evvel sevdiği kadın için hiç düşünmeden günü birliğine İzmir’e giden Tuğrul geldi. Bütün içtenliği ile sarıldı Radife’sine. Belki zaman olarak kısa bir sarılış. Bir kaç saniye ama bazen o bir kaç saniye saatlere bedeldir. Ya da kayıp olarak geçen üç yıl kadar uzun.
Unutmuşum seninle yan yana yürümeyi zaten yan yana yürümedik ki Ben önden koştururdum sonra seni bekler ve sarılırdım dudaklarımız buluşuncaya kadar. Sahil boyunca.
Eskiden kalma alışkanlıkta olmasa gideceğimiz kafeteryanın yolunu da bulamayacaktık gözlerden uzak bir masanın kenarına iliştik. Benim için hayat şimdi başlıyordu. Üç yıl önce kaldığı yerden Radife ve ben iki bardak çay söyledik. Gelen çaylar içilecek gibi değildi. O bile keyfimizi bozamadı. En güzeli de neydi biliyor musunuz? O konuşurken susmak ve onu seyretmek hani bir yudum çay içerken yaşadığın mutluluğu onu seyrederken yaşamak yaşarken seyretmek.
..

Sen her şeysin.

Aldığım hava tükettiğim nefessin
Ellerine dokunamıyorsam da
Okuduğun kitabın sayfalarında
Bıraktığın parmak izlerinde yaşıyorum
Sevgisin hiç durmadan yüreğime
..

Sen Benim Zorumsun

Elini vermesen de gülüp geçsen de.
Yerin yüreğim, biliyorum.
Yerim yok yanında. Hatırlatma.
Ben yerimi biliyorum.
Zor ama, zor kadını,
..

Yolun düşer de bir gün ararsan buralarda,
Boyun büken laleye, papatyaya sor beni.
Saçlarını okşayıp, esip geçen rüzgârda,
Hayalin olacağım; dönüp bir bak, gör beni.

Sana sitem edecek, açan bütün çiçekler,
Yaklaştıkça kaçacak, önünden kelebekler.
..

Gözyaşlarım yanlışlarımı gizleyemiyor.
Yanlışlar benimleyse doğrular nerede?
Doğrular mutluluğu yakalamam için mi benimle?
Doğrular benimleyse mutluluğum nerede?
Kalbim doğruları bulmama engel oluyor.
Kilit kalbimdeyse anahtarım nerede?
Yanıtlar sonsuzluğun sınırında dolaşıyor.
..

Sev sabahları,
İlkbahar ve yazları.
Doyum olmaz güzelliğine,
Dalarsın derin sessizliğine,
Ne güzeldir sabahları.

İstersin her gün erken kalkmak,
..

Güz günleri..
Yavaş..yavaş..
Kısalıyordu...
Büyük bir telaş
Sarmıştı...
Güz günlerini...
Çiğler düşüyor..
..

Baharı yazı güzel
Havası suyu güzel
Her yeri ayrı güzel
GÜZEL ÜLKEM TÜRKİYEM

GELİBOLU ŞEHİTLERİ
HACI BEKTAŞ ERENLERİ
..