Perşembe Şiiri - Miray Seyyar

ankara bugün ayrı soğuk
bir bakışta geçtiğimiz kaldırımları, insanları görüyorum
nem gözlerimde buğulanmış
seni göremiyorum
dudakların bana renklerimi geri vermişti
şimdi ise her şeyin gaddar grileşmesini izliyorum
belki de içimden bir gemi artık kalkıp gidiyor
belki de sen artık bir gemisin
falan gece ne güzel uyuyoruz
bir bebeğin dünyadaki o ilk
o narin
o uykusu gibi
sabahı yine gün aymıyor
hep gece
her yer karanlık
gölgelerimiz oysa bize tanıktı
sokak lambasını yüzüne bir ressam çizmişti
gördüm senin bir ateşin vardı
onunla yürüyordun
işte ben onda kavruldum
sen merhametsiz bir adamsın
beni sancı içinde bırakma dedim
oysaki ben sancıya da razıydım ama
seni iyileştirmek için
bir annenin çocuğuna merhametini sana göstermek için
üstelik ben hiçbir zaman ne anne ne de çocuk olamamışken
bunu yapabilirdim
ama sen
bıraktın yine
gittin