PERİYMİŞ MEĞER…
Bir annemiz vardı Hanım bildiğim,
Ruhuma işleyen periymiş meğer…
Canımdan da öte canım bildiğim,
Ruhumu süsleyen periymiş meğer…
Bir annemiz vardı bey idi soyu,
Altaylardan gelen Oğuz’du boyu!
Şefkatli, iffetli; munisti huyu,
Ruhumu besleyen periymiş meğer…
Bir annemiz vardı huri mi, huri;
Gönlüme düşerdi özünün harı…
Coşardı yüreğim yaktıkça narı,
Ruhumda susmayan periymiş meğer…
Bir annemiz vardı bize doymazdı,
Hayaline dalsam beni aymazdı!
Okşamaya, dokunmaya kıymazdı,
Ruhumu okşayan periymiş meğer…
Bir annemiz vardı sevgi yumağı,
Yüzünde gül açar, nurdan yanağı!
Gönlüm sarayıydı, kalbim konağı,
Ruhumda kışlayan periymiş meğer…
Bir annemiz vardı uysaldı başta,
Ben demedi hayat denen savaşta!
Şahan’ın kalbinde hep aynı yaşta,
Ruhumda yaşayan periymiş meğer…
MEHMET ŞAHAN
06.04.2018-İstanbul
Kayıt Tarihi : 6.4.2018 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!