Perişanlar Şiiri - Hidayet Şakalar

Geçmişi özlemle anarken gönül,
Yürekte duyulan sızı perişan.
Ne bülbül ötüyor, ne açan bir gül,
Hasretin baharı, yazı perişan.

Köşede bir defter yıllardan kalmış,
Silinmiş yazısı, eskiyip solmuş,
Ne zaman kim vermiş, bilmem kim almış,
Tozlanmış kağıdı, yüzü perişan.

Albümde bir resim, tanıdık bir yüz,
Bakışlar umutsuz, duygular öksüz,
Yüzünde karışan geceyle gündüz,
Özünde görünen mazi perişan.

Bilmem ki; bunlar mı dünden tek eser,
Gördükçe gözlerim zamana küser,
Gönlümde bahardan bir rüzgar eser,
Sinemde mevsimin buzu perişan.