Yalnızlığın, sen diye bir anlamı varmış,
Geçen her günden geriye kalan sen olunca…
…
Dayanamıyorum,
Tuttuğum her nesnenin,
Senin elinde yoğrulduğuna,
Öpüp bağrıma basıyorum…
…
Hangisi sensin diye soruyorum,
Hangisi gözlerin gibi bakıyor,
Hiçbir şey, senden sonra bu eşya,
bu oda, bu ev,
ve bu ben,
Perişanız, sana muhtacız…
…
Ya nefesin, dudaklarıma okuduğun,
Ta, içime indirdiğin o sevgi,
Ve ayrılığı sokağımızdan süren o söz,
Hala dudağımda,
Hala içimde,
Ve hala sokağımda,
Haykırıyoruz, sana muhtacız..
…
‘Ancak ölümle giderim ayrılığa’ demiştin,
Bense sevinmiştim, hala da öyle,
Ve hiç unutmadan o sözünü,
Hayatla barışık yaşıyorum,
Çünkü seni seviyorum,
Biliyorum,
Sende benim gibi,
Haykırıyorsun,
Perişanız, birbirimize muhtacız…
Kayıt Tarihi : 10.3.2008 19:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yok
![Ahmet Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/10/perisaniz-birbirimize-muhtaciz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!