Perişanım şimdi mutlu oldunmu

tütünü bırakır olunca hasta
odanın içini islemem artık
sadeyle yetinir çilekli pasta
üstünü kaymakla süslemem artık
küsmüşüm ben sana deme yesene
yalvarsan oturmam gayrı masana
almam bastonumu kendi asama
dayanır bir yana toslamam artık
kendimi hisseder toplumda itik
tığ teberim cepte paramda bitik
esasen telefon kartımda yitik
kopsun irtibatım istemem artık
resmimi bassalar üstüne poster
bilmeyen sanır bir kum yüklü koster
bükülü şu belim doğrultma ister
gelmiyor mastara tastamam artık
perişanım şimdi mesut oldunmu
başını yastığa rahat koydunmu
gece vakti elma armut soydummu
kirletip masanı pislemem artık
galiba tefalden alınma tavan
aşkolsun sevdiğim batmasın havan
insana böylemi yaparmış seven
güven duygusuda beslemem artık
içine düştüğüm müşkülü sorma
aşkın ile ben eyyy saçları sırma
en fazla bırakır uçları burma
bu badem bıyığı poslamam artık
bıyığın etrafa saldım sakalı
on dakika oldu evden çıkalı
bir miktar pamukla kulak tıkalı
esen yel rüzgarı seslemem artık
akşam üstü gördüm kırlarda inek
sırtına konmuştu bir minik sinek
yatmaya bulurum kümeste tünek
başımı göğsüne yaslamam artık
varmam karşı dağa şahin özüne
seninle bir daha bağa üzüme
dizine yatıpta inan sözüme
ağlayıp gözümü ıslamam artık
zalimler görünce bilmemki ne der
acımam halime böyleymiş kader
zavallı bağrıma oturmaz keder
duygular ilede hislemem artık
dünyadan çekince tası tarağı
böğrüme kosunlar meşe yaprağı
sanırım emecek mezar toprağı
nem ile kirpiği puslamam artık..