Perişan oldum. Şiiri - Sedat Hünker

Her sabah günaydın diyen biri yok.
Halimi hatrımı soran biri yok.
Ne çay nede yemek yapan biri yok.
Sen gittin gideli perişan oldum.

Her akşam tünaydın diyen biri yok.
Beraber ağlayıp gülen biri yok.
Beni rüyalarda gören biri yok.
Sen gittin gideli perişan oldum.

Beni dilekleri tutan biri yok.
Beni hayalleri eden biri yok.
Dertlerime ortak olan biri yok.
Sen gittin gideli perişan oldum.

Deli gibi beni seven biri yok.
Yolumu gözleyen benim biri yok.
Benim ile sohbet eden biri yok.
Sen gittin gideli perişan oldum.

Öpüpte koklayan beni biri yok.
Benimle gezmeye giden biri yok.
Evimi süpüren silen biri yok.
Sen gittin gideli perişan oldum.

Beni başına taç eden biri yok.
Beni gönlüne taht kuran biri yok.
Hasta düşsem bana bakan biri yok.
Sen gittin gideli perişan oldum.

Elimi kolumu tutan biri yok.
Gözüme yüzüme gülen biri yok.
Çarşıya pazara giden biri yok.
Sen gittin gideli perişan oldum.

Ağlasam inlesem duyan biri yok.
Beni bağırına basan biri yok.
Senin gibi tad tuz veren biri yok.
Sen gittin gideli perişan oldum.

Ara sıra bana küsen biri yok.
Benimle yaşayıp ölen biri yok.
Üstüm başım yıkayan benim biri yok.
Sen gittin gideli perişan oldum.

Sedat hünkar