Perim Benim Şiiri - Barış Sargın

Uzun zamandır ziyaret etmeyi unuttuğum dostumun yanına gittim
Her zamanki gibi sahil kenarında yerimi aldım
Dostumun benle konuşmasını bekledim
Ben bekledikçe
O kıyıya vuran dalgalarını gittikçe sertleştiriyordu
Ben inat ettikçe o da
Azgınlaşıyordu
Ben başıma gelenleri anlatmaya başladım o beni dinlemese de,
Yanımda o yokken ne kadar acı çektiğimi anlattım.
Derdimi benden alıp uzaklara götürecek başka birinin olmadığını söyledim.
Onsuz olmayacağını anlattım beni affetmesini istedim,
Ben bunları söylerken ortalık yavaş yavaş duruluyordu.
Beni dinlemeye başladığını fark ettim.
Ben anlattıkça benden dertlerin gittiğini gördüm.
Ben konuştukça benden umutsuzlukların, karamsarlıkların uzaklaştığını görüyordum.
Bir an duraksadım o’na bana bir şey söylemesini akıl vermesini istedim.
Bu laflarımdan sonra deniz kağıt misali dümdüz kesildi karşımda. Denizde en ufak bir ses bile Yok sonra ufuğa baktım. Uzaklardan çok uzaklardan bana doğru bir parıltı yaklaşıyordu. Parıltı yaklaştıkça bendeki heyecan artıyor. Heyecanım arttıkça ne yapacağımı bilemiyordum. En sonunda hafif bir meltem esintisinde parıltı önümde belirdi.
Durdum……
Sadece baktım uzun uzun baktım.
Dostum bana bendeki her şeyin başlangıcı olacak bir şeyi uzaklardan bana getirmişti.
Gelen şey bir denizkızıydı.
Bakışında gönüllerde mutluluk tohumları yeşertecek sevecenlik
Yüzünde bebekleri kıskandıracak masumiyet vardı
Ve bana baktı
O an içimden geçen tek şey
MUTLULUK
Yüzümde hasret kaldığım bir ifade vardı
Aynalardan kaçan suratım
İlk adımını atan çocuğun mutluğunun resmi gibiydi
Bir bakış hayatımda o kadar değişiklik yarattı ki
Duygularını satılığa çıkartan insanın,
Ümitsizce bekleyişine son veren birisinin çıkması ve duygularına ortak olması hepsi bir Bakıştan çıkan duygular.
Ben artık sahil kıyısından ayrılmıyorum
Hayatımı değiştiren denizkızının ve ebedi dostumun yanında olmayı istiyorum.