Gözlerindeki kırmızıyı ustaca sakladın
Ben beyazı gördüm beyazı sevdim
Dilindeki çıbanı görmedim
Konuşurken titreyen dudaklarını sevdim
Boynundaki gıravatı degil
Tek bir damlası dahi beni ıslatamıyor
Şimdi üzerime düşen
Yağmur damlasına aglıyorum
İstemeyerek bilmeden
Benim hissiz bedenimde
Kaybolup gidiyor eriyip yok oluyor
Topraklar sırılsıklam ıslanıp çomur olacak
Agaçlar yapraklarını kaybedecek güneş sıcaklıgını
Herkez kendinden birşeyleri teslim edecek
Ne mutlu sana kış mevsimi
Etrafın doslarınla
Birde insan ogluna bak
Yalnız kalmaktı amacım
içimdeki acıyla savaşmak
Ya kendimi ya acımı karanlığa gömmeliydim
İçinden çıkamayacagım savaş başlamıştı artık
Bagırıyordum avazım çıktıgı kadar
İhaneti tüm çıplaklıgıyla yaşıyordum
Evimden çok uzaktayım yalnızım bu gece
Dostlarım arkadaşlarım nerede
Onlara yürekten sesleniyorum
Bagırsam duymayacaklar biliyorum
Birtek yürekten seslendiğimde yalnız kalıp korktuğumda
Sana sesleniyorum annem
Ah ömrüm geçip gittin bana somadan
Çalı dibinde yuva yapan kuşlar nerede
Şimdi yerleri paha biçilmez degerde
Açık arttırmayla satılıyor
Gücü yeten alıp yuva kuruyor
Gücü yetmeyende betondan yapılmış lüks parklarda yatıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!