Hayat bazen öyle bir yerdedir ki
Sussan da çok şey değişir,konuşsan da
Yardım etsen de çok şey değişir, etmesen de
Ufacık şeye bağlıdır bu içinde taşıdığın...
O kadar yoruldum ki kendimi anlatmaktan...
Anlatsam da , anlaşılmamaktan.
Saatlerce konuşup, boğazımdaki düğümlerden kurtulmaya çalışmaktan...
Düğümleri boğazımdan atmaya çalıştıkça kördüğüm olmasından...
En zoru,bu belki ama yine de deniyorum...
Öyle bir an geliyor ki yine kendimizi ifade etmek zorunda kalıyoruz.
Yaralarımızdan, hüzünlerimizden , korkularımızdan bahsediyoruz onlara...
Dakikalarca , saatlerce beynimizde kurduğumuz cümleleri, bir çırpıda söylemeye çalışıyoruz.
Sanki karşımızdaki bizi anlayacakmışcasına...
Birazcıkta olsa rahatlıyoruz belki
Zira kim demiş size haksızsınız diye ?
Siz ki haklı olmadığınız konularda bile çok haklısınız...
Durmadan yağan karın taneleri
Birbirine değmeden sanki ayrıymış gibi
Ebedi bir sessizlik
Gel diyor gel , gel içeri
Taşı toprağı sever kimi insan, kimisi de denizi kumu...
Kimisi yemyeşil alanlarda bulur mutluluğu , kimisi masmavi bir denizde.
Kimisi de kaybolmak ister ,kimisi var olmak ait olduğu yerde.
Sahi memleket değil midir insanı kendi olduğunu hissettiren ?
İçinde kaybolduğun kocaman bir girdaptır hayat.
Yaşarşın , yaşatırsın, mutlu olursun , ağlarsın...
Çok insan tanırsın mesela, hepsi bir şey katar sana ...
Kimisi ödül olur, kimisi ceza.
Sonrası mı?
Sonrası insanların ağız dolulukları , tereddütleri beyin boşlukları...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!