Peribacalın Denli Şiiri - Ozan Efe

peribacalın denli gerçek durur her şeyde
geren toprağı çorak gözlerinde yağmuru
nilin uzunluğunda ortamdan kabasalın
hamuru da yoğrulmuş ekmeği pişirecek

koynumuzda beklenen üşengeçliğin nazı
sözün dinlense roman yaşanılmazın şiir
azı umduğundan çok bereketten sakınca
dağı düz oluşunda küllenir miydi közün

neleri öğrenmişim şimdiden anlıyorum
yokluğunda geceler ayazından yakıyor
telinden öpülecek unutmam anneleri
bakıyor gözlerinden özleminle tüterek

avuçla toprak yurdu saksısında çiçeğe
ormanıyla güzellik yeşil ekinli tarla
böceğe dolar sevinç uçarken içindeki
berekete savrulur çeçiyle harmanıyla

ağırlığından taşır yüküne dolgun ana
nasıl dayana yürek yaşına ıslanır gün
dile dolanır sevda hava sağırlığından
dün gibi kalır akıl ananın kucağında

de bakalım ortası yokluğuna işkence
ozan efem sindiği günlerin özleminle
karıncalanır ayak yoluna direnir de
deminle yaşadığım güzeli dünlerinde
130512denizligülceçaprazlama