Peri Masalı Şiiri - Buse Uzunoğlu

Küçük bir kız çocuğu iken
‘İlham Perisi nasıl bir varlıktır diye düşünürdüm.
Hayalimde somutlaştırmaya çalışırdım hep
Rengarenk kelebeğe benzeyen kanatları,
Her bir yanına sim dökülmüş gibi parlayan,
Işıl ışıl oradan oraya uçuşan,
Küçücük sevimli bir kız çocuğu gibi canlanırdı zihnimde…
Işıldayarak uçuşur, insanların içine sim dökerdi gizlice
Ve güzel sözler, fısıldardı yüreklerine
Yürekten kaleme dökülürdü her bir kelime…
Sıradan kelimeler büyülerdi okuyanları
Bu da perinin maharetinden olmalı
Gün geçtikçe, küçüklük yerini büyüklüğe devrettikçe
Hayalimdeki perinin yavaş yavaş değiştiğinin farkına vardım
Artık sevimli bir kız çocuğu değildi peri
Hala kanatları vardı ama üstünde hüzün bulutları yer almaktaydı
Kanat çırptıkça sim yerine göz yaşı dökerdi
Artık o kadar da ışıltılı değildi, daha çok kasveti barındırırdı
Sadece onu görmek istediğinde, gelecek kadar anlayışlıda değildi
Olup olmadık zamanlarda beliriverirdi
Bana göre mutluluktan pek hoşlanmazdı, o anlarda yoklamazdı pek
En çok kederi severdi, hemen gelir konuverirdi avucuna
‘Git’ desende nafile gelmişti yine, en vefalı misafir
Bir çırpardı kanatlarını, hüzün bulutları çakardı şimşeklerini
Yine uçuşurdu elbet ama simleriyle değil,
Sağanaklarıyla dökerdi, sözleri yüreklere…
Peki garip yürek ne yapsın; kaleme hüzünden, sitemden, acıdan
Ve yalnızlıktan başka ne yazdırıversin
Maharetini kullanırdı yine ağlatırdı okuyanları
Küçük bir kız çocuğunun toz pembeliği yoktu artık,
Yerini siyahi esintiler almıştı çoktan
Hoş geldin hüzün dolu perim, yalnızlığımı şereflendirdin
Hadi tut elimden, kağıdı kalemi bekletmeyelim…
06:06 03.09.2011