Pergel Şiiri - İzzet Kocadağ

Sen her dem merkezdesin, çemberin ortasında,
Ben yazan ucundayım, iğnenin ötesinde,

Yazıp tükenen benim, çevrende halka halka,
Başım bağlanmış bir kez, sevemem senden başka.

Bıkmadan usanmadan, dönüyorum çevrende,
Yalnız ikimiz varız, sanki koca evrende.

Ne yana dönersen dön, her daim karşındayım,
Farkıma varmasan da, gizliden peşindeyim.

Bir an yakınımdasın, bir an çok uzaklarda,
Bir gün ferah yüreğim, bir gün gam, keder darda.

Sen kendi etrafında dönüyorsun durmadan,
Ben ise hep çevrende, pervanen sana hayran.

Neden bizim açımız kapanmaz evvel ezel?
Korkarım ki hep böyle, dönüp duracak pergel.

5 Ekim 1987-Pazartesi / Ankara