Pergamon’un İntikamı Şiiri - Devrim Öner

Karla kaplı akropol, her yer.
Üşümez miydim bir de her gün burada durmaktan?
Kaçamaz hala gözlerim tepede görünce.
Çıkılmayacak olmasından belki hüzünlü değil
o yokuş, o güneşin altında yeniden.

Hiç yağar mı kar Akropol'e?
O günlere Traian şahit olmuştu,
ikimiz birlikte yüzdük o düş dalgasında.
-Pergamon'da deniz yok, düş kaldı bize de-
Bir tek Trian ve ben bilirim
kemiğimi dişleyen piranaları ve
yüzeye çıktığımda başıma düşen beyazlığı.
İşittiğim bir küçük Arap ezgisinden
damarlarım patlayacak zannederim
çıkınca dalgasından köpüğünden düşün,
bu kez de Asklepion’u karla örterim.

Gençliğimdin, her şeyimdin
Bu denli nasıl vefasız olabildin?
Bedelini sadakatimle ödediğim
kocaman bir vazgeçişim var şimdi kendimden,
senin yüzünden.
Birkaç kişinin değil sadece,
tüm Pergamon’un intikamını aldın benden.